Inwestycje w układy pompowe na Stacji Uzdatniania Wody Szczekanica
Mijają dwie dekady dostarczania wody z SUW „Szczekanica” dla Piotrkowa Trybunalskiego. Prowadzone tam modernizacje i inwestycje wpłynęły m.in. na ograniczenie zużycia energii. Dużą część przedsięwzięcia stanowiły modyfikacje układów pompowych.
Przygotowania do modernizacji Stacji Uzdatniania Wody „Szczekanica” rozpoczęły się w 2004 r. – w tym czasie powstał pierwszy „PROGRAM FUNKCJONALNO-UŻYTKOWY” (PFU), zawierający opis ogólny przedmiotu zamówienia, opis wymagań zamawiającego w stosunku do przedmiotu zamówienia oraz warunki wykonania i odbioru robót. Do powyższej dokumentacji dołączono specyfikację istotnych warunków zamówienia (SIWZ) dotyczącą wyboru projektanta i wykonawcy robót budowlanych dla kontraktu nr II pod nazwą „Modernizacja Stacji Uzdatniania Wody – SZCZEKANICA” w ramach projektu pod nazwą „Modernizacja i rozbudowa oczyszczalni ścieków w Piotrkowie Trybunalskim”, stanowiącego część programu operacyjnego „Infrastruktura i Środowisko” – wspólnotowej pomocy strukturalnej w ramach Funduszu Spójności.
Powyższe dokumenty były podstawą do wystąpienia do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska z wnioskiem o dofinansowanie inwestycji z funduszy spójności zatwierdzonych przez Unię Europejską.
Wnioskowany okres dofinansowania to lata 2007-2013. W tym czasie na inwestycje dotyczące ochrony środowiska, a tym samym na gospodarkę wodno-ściekową, miało trafić 54 mld euro. Wiele państw członkowskich wyraziło wówczas sprzeciw, a jednym z największych oponentów była Wielka Brytania, która chciała uszczuplić dofinansowanie o blisko 13 mld euro. Ostatecznie łączna wielkość środków finansowych zaangażowanych w realizację Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013 wyniosła 37,7 mld euro, z czego wkład unijny to 28,3 mld euro, zaś w krajowy – 9,4 mld euro.
Z tego, co Unia Europejska przeznaczyła na cały program, na cele środowiskowe (a tym samym na cele gospodarki wodno-ściekowej) przeznaczono 5 mld 100 mln euro dofinansowania. Środki własne, które trzeba było zabezpieczyć na dofinansowanie inwestycji, zostały zróżnicowane i wahają się od 20-40% wkładu własnego.
Okres ten i tego rodzaju działania mocno wstrząsnęły właścicielami tego rodzaju instalacji, które musiały być zmodernizowane. W 100% właścicielem powyższych zakładów musiały być gminy, stąd w wielu miastach i gminach nastąpiły przekształcenia własnościowe. Najważniejszym było to, aby operatorem na nowo wytworzonym majątku nie był prywatny kapitał (lub nie posiadał udziałów czy ich części).
Spodziewanym efektem inwestycji była poprawa standardu życia ludności poprzez zwiększenie dostępności wody do picia i poprawę jej jakości. Program modernizacji przyczynił się do osiągnięcia na obszarze objętym wnioskiem standardów i norm europejskich.
Stan przed modernizacją
Zakres modernizacji Stacji Uzdatniania Wody „Szczekanica” obejmował:
• remont i modernizację budynku głównego,
• cztery studnie głębinowe – obiekty nowe,
• napowietrzalnię z komorą reakcji – obiekt nowy,
• remont zbiorników wody czystej (4 szt.),
• rozbudowę osadnika wód popłucznych,
• remont lub budowę nowego kanału wód,
• przebudowę budynku warsztatowego,
• remont wiaty magazynowej z utylizacją pokrycia dachu z eternitu,
• nowy garaż na samochód obsługi,
• remont budynków stacji transformatorowych (wewnętrznego i terenowego),
• remont lub modernizację linii energetycznych (zewnętrznych i wewnętrznych) oraz wymianę kabli sterowniczych,
• zagospodarowanie terenu.
W 2010 roku uzdatnianie wody przebiegało w następującym ciągu technologicznym:
• przemienna eksploatacja 8 studni przy użyciu pomp głębinowych,
• napowietrzanie ciśnieniowe w 4 aeratorach Ø1000 mm przy użyciu sprężarek jako źródła powietrza,
• filtracja jednostopniowa na 14 filtrach Ø2400 mm; fil¬try płukane były wodą surową lub też wodą uzdatnioną płynącą po filtracji z pozostałych filtrów oraz powietrzem podawanym przez dmuchawy typ TK-5W, N = 15kW; wysokość złóż filtracyjnych wynosiła 1,65 m; złoże stanowiła warstwa kwarcu uaktywniona tlenkami żelaza i manganu o wysokości 1,0 m i uziarnieniu 0,8-1,4 mm znajdującego się na warstwie podtrzymującej, składającej się z trzech warstw o granulacji: 1,4÷2 mm - 0,15 m, 2÷4 mm - 0,2 m i 4÷8 mm - 0,3 m,
• okresowa, w zależności od potrzeb technologicznych, dezynfekcja wody podchlory¬nem sodu z użyciem chloratora typ C-52;
• woda uzdatniona magazynowana była w zbiornikach wody czystej; są to cztery zbiorniki o konstrukcji żelbetowej, każdy o pojemności 1000 m3;
• do sieci woda podawana była zestawem pomp sieciowych:
nr 1 GRUNDFOS NK100-200/190/BW/BAQE/2/45/2
nr 2 GRUNDFOS NK100-200/190/BW/BAQE/2/45/2
nr 3 GRUNDFOS NK125-400/370/BAQE
nr 4 (250Z2K-12 N=90kW) – awaryjna i p-poż.
Komentarze